Ben Afganlı bir çocuğum.
Hani şu anasının sütünü emerken öldürülen.
İki dünya bir araya gelse de,
ben katilimi istiyorum yine de.

Dünya şerefsizce dönüyor
Haysiyetten bihaber
Kimseler anlamak istemiyor bizi ziya!
Sanki ızdırap çemberi bir dünya.
Ve her defasında,
Darbelerden nasibini almamış yaramaz çocuklar, sahnelerde.
Oysa ben ölüm fermanıma imza atanları istiyorum Ziya!
Ben katilimi istiyorum.
Söyle katilimiz nerede?

Sokaklarımız, caddelerimiz bak, bu gün de öksüz.
Bırakmadı şerefsizler, açmadı çiçeklerimiz.
Kokla Ziya!
Öp, gez, dolaş…
Gittiğin, gidemediğin yerler senin değil artık.
Teknolojik bir hüsrana uğradık
Ve hala bulunamadı baba katilimiz.

Ümit var ol Ziya!
Bak gölgelerimiz nasılda büyüdükçe büyüyor.
Beyaz Saray’da ayyaş bir köpek, şansına küsüyor.
Filistin’de bir aşığın yüreği üşüyor.
İsrail’de karına kar katmış bir pezevenk,
Berlin duvarına işiyor.
Rus ordusunu taşa tutmuş bir Çeçen çocuğun yüzü gülümsüyor.
Paris havayollarında bir kadın, tüm tüccarlara inat
Kendini kumarda satıyor.
Hollanda’da bir inek tüm dünyaya küsmüş daha süt vermem diyor.
Dünya bu gece bir başka dönüyor Ziya!
Ama sen yaşamayı unut Ziya!
Çünkü biz ölüyüz, unutma!