Zehirden acıdır gurbetin aşı
Beladan kurtulmaz garibin başı
Yalnızlıklar olur yol arkadaşı
Böyle gelir geçer hali garibin

Dostu olmaz yarasını bağlasın
Anası yok baş ucunda ağlasın
Bacısı yok ciğerini dağlasın
Böyle gelir geçer hali garibin

Yarı aç yarı tok gezer dolaşır
Gündelik işlere girer çalışır
Yavaş yavaş sefalete  alışır
Böyle gelir geçer hali garibin

Bekler bir gün haber gele sıladan
Bir kere ayrılmış çıkmış yuvadan
Suçlu çıkar her girdiği davadan
Böyle gelir geçer hali garibin

Hasret yüreyini yakar kavurur
Kader onu yerden yere savurur
Kime güvendiyse sırtından vurur
Böyle gelir geçer hali garibin

Gözünün önünden geçer sıcak yuvası
Bütün bu eziyet ekmek parası
İçini çürütür soğuk nemli havası
Böyle gelir geçer hali garibin

Bir sırdaşı olmaz derdini açsın
Sanki yaratılmış hep çile çeksin
Ölünce ağzına kimler su döksün
Böyle gelir geçer hali garibin

Ütüsüz gömleği yırtıktır donu
Derede yıkanır her hafta sonu
Aklına getirmez bu günü dünü
Böyle gelir geçer hali garibin

Tutmak ister sevdiğinin elini
Çocukları bekler durur yolunu
Yalnız koymuş al yazmalı gelini
Böyle gelir geçer hali garibin

Bir kere düştünmü gurbet ellere
Karışır gidersin esen yellere
Ozan cemal gibi düşme dillere
Böyle gelir geçer hali garibin