İnsanları memnun etmek çok zormuş
Bir türlü kimseye yaranamadım
Herkes beni sevdi bağrına bastı
Öz kardeşlerime yaranamadım

Ne yaptım bilmemki nedir günahım
Kimseye deymemiş dilim dudağım
Viraneye döndü bütün hayatım
Durup bir mekanda barınamadım

Çocukken ezildim kırılıp döküldüm
Filiz iken büklüm büklüm büküldüm
Tohum oldum yoz tarlaya ekildim
Biçilip harmana dökülemedim

Yol oldum üstüme basıp geçtiler
Her olumsuzluğa beni seçtiler
Yokluğa düşünce hepsi kaçtılar
Bin kere yıkandım arınamadım

Hiç görmedim ben babamı ayakta
Çok hastaydı çıkamazdı yataktan
Göçüp gitti sessiz sessiz dünyadan
Şöyle doyasıya sarılamadım

Bir başımıza kaldık karanlık evde
Tandırı yakardık yatardık yerde
Genç yıllarım geçti tarlada köyde
Kollarımı açıpta gerinemedim

Çok gördüler bana biraz sevgiyi
Hep taşıdım içimdeki kaygıyı
Körelttiler gönlümdeki duyguyu
Bende herkes gibi sevinemedim

Her zaman halime şükredip durdum
Gece gündüz koştum koştum yoruldum
Sevda ateşinde pişip kavruldum
Ben yaşarken öldüm dirilemedim

Cemalim ne gelse çok şükür haktan
Mayamız bir damla su beden topraktan
Öldürüp mezara koymuşlar çoktan
Beş metre beze sarılamadım