Küçücük, minnacık bir mikrobun gölgesinde geçti bu Ramazan. (Koronavirüs'ün ağırlığı 0,000 000 02 gram şeklinde ifade ediliyor. Ne kadar doğru bilmiyorum.) Doğrusu pek bir lezzet alamadım ben. Muhtemelen bayram da böyle geçecek. Hatta daha da sürecek gibi bu mesele.

Kim bilir, belki de “koronavirüs” bitecek, başka bir “koronavirüs” başlayacak veya adına başka başka isimlerin verileceği yeni yeni virüsler türeyecek… Olmaz mı, olamaz mı? Kendimizi kandırmayalım dostlar, elbette olabilir.

Baş döndürücü teknolojik gelişmelerin yaşandığı, hemen hemen tüm alanlarda insanoğlunun adeta tüm hayata hükmedeceğini düşündüğü bir zamanda, minnacık bir virüsün insanlığa diz çöktürdüğü bu musibet, size de pek manidar gelmiyor mu?

Okumasını bilene yeryüzünde her şey birer ayettir, dostlar. Okumasını bilmek gerek! Bu korona meselesi de inananlar için çok anlamlı, ibret alınacak bir ayettir bence.

Şu mübarek Ramazan günlerinde biraz tefekkür iyidir, değil mi? Dünyaya bu denli dalmışken belki bu virüs bizi kendimize getirir biraz olsun. Ne dersiniz!

Düşünüyorum da benim inandığım Allah, isterse küçücük bir mikropla tüm dünyayı dize getirirmiş demek ki… İnsanlığın şu son iki, üç ayda yaşadığı bu değil de ya nedir? İnanların bu tür musibetler üzerine akıl yorması gerek kanaatimce.

Bu olup bitenlere ibret nazarıyla bakmaz da ne yapsın insan!

İnsanoğlunun tarihine bakmak gerek dostlar. Helak olmuş, ne çok topluluklar var yeryüzünde. Bu kavimlerin/toplulukların helak şekilleri masaya yatırılırsa görülecektir ki, helak edilen hiçbir kavim, neredeyse daha önceki kavimlerin maruz kaldığı helak şekillerinden birisi ile değil, akıllarına bile gelmeyen yeni ve farklı bir azap şekli ile helak olmuştur. Umarım bizlerin sonu da herhangi bir azapla helak edilmek olmaz.

Doğrusu, insanoğlu nankör bir varlıktır. Unutkandır ve acelecidir. Bunlar, Kur’an’ın beyanlarıdır. Kur’an insanoğlu için bunları söylüyor.

İçerisinde bulunduğumuz şu zorlu süreci düşünerek hele bir de şu iki ayete kulak verelim dostlar:

“Onlar bir gemiye bindikleri zaman (fırtına korkusuyla), kendisine içten bir inanç ve bağlılıkla Allah’a yakarırlar; fakat onları sağ salim karaya çıkardığında bakarsın ki yine Allah’a ortak koşuyorlar.”

“Kendilerine bahşettiğimiz şeylere karşı nankörlük etsinler, zevku safa sürsünler! Ama yakında anlayacaklar!”

Bizi Yaratan, biz kullarını çok iyi tanıyor. Ayet ne de güzel anlatmış ahvalimizi…

Zorlukla karşı karşıya kaldığımızda hemen başvurduğumuz Allah, nedense rehavet günlerinde, keyifli zamanlarda pek de başvuru adresimiz olmuyor maalesef ve düzlüğe çıkar çıkmaz, sahile varır varmaz bitiyor Allah inancımız… Ne yazık ki işin gerçeği bu.

Şu korona günlerinde evlerine kapanan, belki Ramazan vesilesiyle de biraz daha kalbi yumuşayan bizler; şu aralar, şu zorluk günlerinde, henüz gemimizin karaya çıkmadığı bu fırtınalı günlerde, ne de güzel Allah’a yalvarıp yakarıyoruz değil mi? Oysa bu günler geçtiğinde, gemimizi karaya çıkarttığımızda yine aynı hayata kaldığımız yerden hem de hiçbir değişiklik yapmadan devam edeceğiz büyük ihtimal!

Zor zamanlarımızda yalvarıp yakardığımız Allah, diğer zamanlarda unuttuğumuz Allah… Eyvah ki ne eyvah… Allah bizi gafillerden eylemesin dostlar.

Biz Müslümanız yani Allah’a inananlarız. Bu hayat mademki bir oyun, o halde bu oyunu kurallarına göre oynayacağız. Kuralı koyan Allah’tır. Mademki inanıyoruz, iman etmişiz; o halde imanımızın gereklerini en güzel şekilde yerine getirmeye çalışacağız. ‘Ben bu oyunu oynamıyorum’ deme şansımız yok! Her kim ki ben oynamıyorum deme hakkını kendinde buluyorsa bilin ki yoldan çıkmıştır. Herkes özgür! Allah’ın özgür kıldığına kimse gem vuramaz elbette. Herkes kendi imtihanını yaşar ve yaşıyor da…

Son olarak bu satılar vesilesiyle şimdiden siz değerli okurların/dostların Kadir gecesini ve bayramını tebrik ediyor; sağlıklı ve mutlu günler diliyorum.