Bu aralar bazı şeyler rayında gitmiyor
Kafam allak bullak öğretmenim
Gönlümün defterindeki hataları
Babamın kırtasiyeden aldığı silgi ile bir türlü silemiyorum
Ben yanlışlarımı neden silip süpüremiyorum öğretmenim!

Bazen dünyaya dalıp ödevimi unutuyorum
Aklım beni bırakıp nerelere gidiyor, bilmiyorum öğretmenim
Sonra sabah olup kıyamet zili çaldığında
Defterim boş görünecek diye ödüm kopuyor
Anlatmaya herhangi bir bahane bulamıyorum öğretmenim!

Öğretmenim anneme, babama ne söyleyeceğimi bilmiyorum
Onlar benim kalemimin kırıldığını sanıyorlar
Oysa kalemim kırılacağına gönlüm kırıldı benim, öğretmenim

Geçenlerde yüreğime aynadan baktım
Et parçasından başka bir şey bulamadım
Benim ruhum kanarken aynada kan yoktu
Sahi insanlar gibi aynalar da yalan söyler mi öğretmenim

Yok artık, ben büyüdüm, o şarkıyı istemiyorum
Oyunlara da doydum, ihanete de
Aç insanlar, kan, savaş ve sefaleti artık biliyorum
Bir toz bulutu dünya şerefsizce dönüyor
Küçükken büyümek isterdik ya
Büyümek ve gerçeği görmek hiç de güzel değilmiş be öğretmenim

Büyünce doktor olup insanları iyi edecektim
Ben o zamanlar doları bilmiyordum öğretmenim
İmamın manken kızı, haysiyet ve imanımın düşmanı
Yüreğime ve beynime akrep koyarken
Beni neden uyarmadın ki öğretmenim

Bazı aralar notaları kurşunluyorum
Sonra aklım kuşlara takılıyor
Yüreğimde bir hançer, kanattıkça kanatıyor
Beynim beni terk etmiş gibi oluyor 
Sahi benim hayallerimi kim katletti öğretmenim

Oysa ne güzeldi yeryüzü
Bulutlara yaslanmak ve sınırsızca dolanmak
Gökyüzünde hayallere sarılmak
Sonsuz boşluğa adım atmak
Ölürken bile yaşamak
Bilmem ki dünyayı kim kirletti öğretmenim

Kitaplarda yüzümü düşürdüm
Cümlelerin ve aşkın katili oldum
Aklım fukara kesildi
Gönlüm bin yara aldı
Galiba ben insana olan inancımı
Bir haysiyet celladının şehrinde kaybettim
Galiba ben hayvan seviyorum öğretmenim