1. HABERLER

  2. KAYBOLAN MESLEKLER

KeçecilikKeçecilikKeçe, yün, kil ya da pamuğun ıslak ortamda çiğnenip dövülerek  liflerinin birbirine kaynaşmasıyla elde edilen ve örtü, yaygı, çadır,  giysi yapımında kullanılan kaba kumaştır.
KilimcilikKilimcilik
BakırcılıkBakırcılıkBakır, maden devriyle birlikte insanoğlunun hizmetine girdi. Bakırın doğada kolay bulunabilmesi kullanımını da yaygınlaştırmıştır.
Taş Taş yontucuları – Taş ustalarıTaş Taş yontucuları – Taş ustaları
TenekecilikTenekecilikTenekeden çeşitli eşya yapan ustalara tenekeci denir. Tenekeciler tenekeleri kesip biçer, onlara çeşitli şekiller verir, üzerlerine kabartmalar yapar ve lehim yaparak parçaları birleştirir.
ÇömlekçilikÇömlekçilik
KalaycılıkKalaycılıkKalay, gelişimini bakır kaplara borçludur ya da tam tersi, bakır kaplar gelişimini kalaya borçludur.
Hancılık ve NalbantlıkHancılık ve NalbantlıkEskiden otel ve motorlu taşıt yoktu. Başka il ve ilçelerden yük ve binek hayvanlarıyla gelenler veya köylerden hayvanlarıyla ürünlerini pazarda satmaya getiren köylüler, hem kendileri, hem de hayvanlarıyla birlikte kervansaraylarında veya hanlarda kalırla
ÇulculukÇulculukÇul yapanlara, çulcu veya semerci denir. Sırt hamallarının sırtlarında taşıdığı arkalığa da semer denir; bu iki semer birbirinden farklıdır, karıştırmamak lazım.
NalıncılıkNalıncılıkBanyo gibi ıslak zeminlerde giyilen üstü atkılı, yüksek tabanlı ayakkabılara nalın, takunya; bunları yapan ustalara da, nalıncı ustası, habbapçı veya takunyacı denirdi.
Sepetçilik – KüfecilikSepetçilik – Küfecilik
ÇerçilikÇerçilikİğneden ipliğe, aynadan cımbıza, boncuktan oyuncağa, astardan kumaşa her türlü nesneyi bir eşek, beygir veya at üzerinde veya arabalarında köy köy, mahalle mahalle gezip dolaşarak satan seyyar satıcılara çerçi denir.